بهینه سازی شبکه های توزیع در بخش انرژی

مسئله حمل و نقل و هزینه های آن یکی از دغدغه های مهم اقتصادی است که کلیه کشورهای جهان با آن روبرو هستند. هر ساله برای تأمین نیاز نقاط مختلف کشور به منابع انرژی، حجم عظیمی از منابع در شبکه حمل و نقل کشور جریان پیدا می کنند. این نیاز از طریق پالایشگاه ها و نیروگاه های داخلی و یا واردات از خارج از کشور تأمین می شود. مسئله ای که مطرح است چگونگی جریان این منابع در شبکه حمل و نقل داخلی برای تأمین تقاضای نقاط مختلف کشور از مبادی عرضه می باشد. در این تحقیق به بهینه یابی شبکه انتقال انرژی از مبادی عرضه به مراکز مصرف پرداخته شده است، به این منظور از مدل های حمل و نقل مرکب یک کالایی و تحلیل شبکه با هدف حداقل سازی هزینه های انتقال استفاده شده است، از نظر مکانی تحقیق برای تمامی کشور ایران و از نظر زمانی مربوط به سال 1389 می باشد. به کمک این تحقیق روشن می شود که در شرایط بهینه از هر یک از مبادی و منابع تولید داخلی، چه مقدار انرژی از چه مسیری به هر یک از مراکز مصرف باید حمل شود تا هزینه ی انتقال حداقل گردد. با توجه به نتایج بدست آمده با بهینه یابی شبکه های انتقال انرژی به طور جداگانه، به طور متوسط 48 درصد در هزینه های شبکه انتقال فرآورده های نفتی، 41.54 درصد در هزینه شبکه انتقال گاز طبیعی و 60.91 درصد در هزینه انتقال برق و در بهینه یابی توأمان شبکه های انتقال انرژی 14 درصد بیش از مدل تفکیکی در هزینه ها صرفه جویی می شود. همچنین با انجام تحلیل حساسیت اهمیت مبادی عرضه در مواقعی که مسئولین قصد افزایش و یا کاهش تولید هر یک از منابع انرژی را در هر پالایشگاه داشته باشند مشخص گشته و می تواند مورد استفاده قرار گیرد.